Bezsprzecznie praca w zawodzie kierownika działu jest pracą biurową, a wszystkie tego typu zajęcia, niezależnie od ich merytorycznych celów, można określić mianem prac umysłowych, wykonywanych w pozycji siedzącej, kierownik działu Płock. Pozycja siedząca daje dobrą stabilizację dla precyzyjnej pracy rąk oraz nie angażuje dużych grup mięśni, dlatego nazywana jest pracą lekką. Z drugiej strony, praca ta, gdy wykonywana w nieodpowiednich warunkach może stać się źródłem wielu uciążliwości prowadzących do pogorszenia stanu zdrowia i spadku wydajności jego pracy. Do podstawowych czynników uciążliwych występujących na stanowisku pracy kierownika działu należą:
obciążenia mięśniowo-szkieletowe
Pozycja siedząca utrzymywana długotrwale podczas pracy może stać się uciążliwa. Konsekwencją unieruchomienia jest niekorzystne obciążenie kręgosłupa (wzrost ciśnienia krążków), statyczne obciążenie mięśni tułowia i pleców, które sprzyja tworzeniu się nieprawidłowych krzywizn kręgosłupa. Zaburzenia krążenia w obrębie ud mogą wynikać ze zbyt wysokiego siedziska i nieprawidłowo ukształtowanej krawędzi płyty siedziska.
Obciążenie statyczne może wynikać z utrzymywania jednej pozycji, bez możliwości jej zmiany na inną, przez 70% czasu pracy.
Brak aktywności fizycznej powoduje spowolnienie procesów fizjologicznych. Wśród nich spowolnienie krążenia, spłycenie oddechu może być przyczyną niedotlenienia, przejawiającego się znużeniem, zmniejszeniem wydolności fizycznej i umysłowej.
stres
Praca rutynowa jest często monotonna, co powoduje znużenie, dużą ilość popełnianych błędów, brak zaangażowania w pracę. Z kolei intensywnej pracy umysłowej, wykonywanej często pod presją czasu i w warunkach napięć między pracownikami i pracodawcami towarzyszy stres, powodując zmęczenie, bóle głowy, frustracje, wypalenie.
niewłaściwe oświetlenie
Intensywna praca wzrokowa w nieodpowiednich warunkach oświetlenia może powodować lub pogłębiać zmęczenie.
hałas
Hałas w pomieszczeniach pracy biurowej emitowany przez kserokopiarki, telefony, faksy, najczęściej nie występuje w natężeniach, które powodowałoby uszkodzenia narządu słuchu, ma charakter przeszkadzający.